Emotieregulatie is het adequaat omgaan met je emoties en het kunnen uiten van deze emoties. Kinderen worden niet geboren met deze vaardigheid, maar moeten dit stap voor stap leren. Het kan voorkomen dat dit proces niet goed op gang komt of stagneert. Dit kan komen doordat ouders onvoldoende aansluiten op de behoeften van hun kind, maar ook door het bestaan van factoren die bij het kind spelen (kindfactoren). Dit kan uiteindelijk leiden tot emotieregulatieproblematiek.

Kinderen en adolescenten met emotieregulatieproblemen vinden het moeilijk om hun emoties en de gevolgen daarvan te herkennen. Ook kunnen ze hun eigen emoties, met name negatieve emoties, moeilijk accepteren. Het blijkt dat zij vaak gebruik maken van gedrag dat slecht is aangepast aan bepaalde omstandigheden (maladaptieve emotieregulatiestrategieën) zoals piekeren en rumineren (het herhaaldelijk langdurig denken over of herkauwen van gevoelens en problemen). Zij maken tevens te weinig gebruik van adaptieve strategieën zoals het zoeken van afleiding en/of steun of het praten over hun emoties.
Emotieregulatieproblemen komen regelmatig voor in combinatie met psychische problematiek. Voor kinderen en adolescenten met psychische problemen is het hierom van groot belang dat zij hun emoties leren reguleren. Een eerste stap in emotieregulatie is het herkennen van emotionele signalen bij zichzelf en anderen. Ook is het van belang dat kinderen inzicht krijgen in de manier waarop emoties werken en wat de betekenis van de verschillende emoties is. Een laatste stap is vervolgens het helpen van de kinderen met de verschillende en vaak ook verwarrende emotionele dagelijkse ervaringen.